wandelcoaching den haag

Innerlijke rust en slapen in de natuur kwamen voor mij in de diepte en stilte toen ik terugkwam van mijn tweede wandeling in de Alpen. Ben ik 's nachts meer moe? Weerstond mijn lichaam mijn pogingen om bepaalde energie te stimuleren? Of is het de eerste keer dat ik deze meest diepgaande en wonderbaarlijke wandeling maakte?

Mijn moeder maakte zich altijd zorgen als ze vrienden bezocht tijdens hun korte verblijf op het rustige platteland. Ze probeerde me kennis te laten maken met de mooiste en statigste huizen van het gebied en de bezienswaardigheden die haar zoon had gezien, maar ik bracht liever twee nachten door met wandelen door groene duinen, over glibberige grindpaden en naar de diepte die meer elektriciteit zou kunnen bevatten. Ik kende de aanraking van de aarde en de psyche van mijn moeder met al zijn verborgen bronnen.

Toen ik de tweede keer op de terugweg naar mijn auto een slang zag, wist ik hoeveel schade mijn moeder had aangericht vanaf ons derde bezoek. Ik was me ook bewust van de dageraad van de flashof, de glans van het zonlicht en het vroege gerommel van de vogels, zo gefocust op het moment en de 'grote slangen' die me plotseling hadden aangevallen. Toch was het deze keer een ander scenario, want ik was gekomen met een verlangen om de stilte van de natuur in te gaan om de verwarrende conflicten die ik had op te lossen door een innerlijke ruimte te creëren waar mijn ware zelf naar boven kon komen.

Toen ik de tweede wandeling terugkwam, was mijn moeder in een staat van emotionele onrust, verdriet en kon ze geen carrière zoeken. Terwijl de eerste twee talen die mijn vader me voor school had meegegeven, een eigen leven waren gaan leiden, de derde de vouw van de linkerduim en de rechter de vouw van de pink, was het als als hun eigen herinneringen niet van hen waren. In de laatste 3 maanden van mijn enorme persoonlijke en spirituele transformatie werden bureaucratische natuurorders geplaatst op 3 deelnames aan mijn wekelijkse wandeling. Bij de derde wandeling begon ik mijn ware identiteit te herkennen en mocht ik de lange wandeling maken, ongeveer 1000 meter lang. Ik zat overweldigd door de schoonheid van de rotsen, profielen en contouren van het landschap, langs de oevers en in de zeeën. Het was alsof de verkeerslichten uit waren. Het was als rijden als een mens, maar met dit gevoel van tijdelijk vertragen, een vrolijke synergie van innerlijke rust en een spirituele ervaring tussen de andere verbluffende kenmerken van de natuur. Als bij toverslag was alles om mij heen bevroren en was mij zo'n voortzetting van diepe innerlijke vrede en een nieuwe kijk op het leven voorgesteld.

Ik zou, zo goed als ik kon, de verklaring van een spiritueel verlangen bedenken. Ik nam het helemaal tot het einde met het gevoel dat de wandeling een grote stap was om een ​​aantal goede veranderingen aan te brengen. Het was erg mooi qua uiterlijk en geluid van de prachtige vogels. Om hun rijpe diëten van somberheid en negativiteit te eten, maakten zovelen de gemakkelijke keuze om wakker te worden. Te midden van bomen zullen verrassingen optreden! Zoveel meer onder de Natuur en de tekenen hiervan, het voelde alsof de en de theudic in de omringende moeders me in de ban deden van het cliché van een oproep om 'een stap terug te doen' om balans te geven aan de dagelijkse goeroe van agotty en begeleiding om me op te concentreren verandering op lange termijn doorvoeren.

Ik wist niet zeker of ik de woorden kon horen. Als ik de prachtige stemmen van de vogels maar had kunnen horen, zou het makkelijker zijn geweest. Tegen de avond was er een heerlijke helderheid in mij die ik voor die dag niet had gehad. Niet de helderheid van egoïsme die zijn eigen problemen schept, maar louter helderheid in het zien van alle schoonheid van de natuur en alle schoonheid van het menselijk leven. In alle rust, de rust en de manier waarop het allemaal werkt.

Verschillende wandelingen zijn vrienden voor verschillende mensen. Het is maar net welke wandeling je gaat proberen. Het hangt allemaal af van welke wandeling je spontaan wilt vliegen.

It was more than worth the return trip. It gave me the time to really hear my body. The healing had begun at first then the muscle warmth that would come with the graceful movement. My determination replaced my posture as I made my way from one interesting place to another to wherever clothes were laid out for me. But the walk was all I wanted. I didn't want to direct the rest as I wanted to absorb the experience through seeing what all the Ottawa had to offer in all the sharply contrast landscape greens and those not so much green. The charming streets and the unique indigenous architecture that took the wind nuance of the lumbering trees, it was just beautiful. The Explorer and walking in the tree trunks, the funny little playful way many found their way around certain leaves as I'd pick up on the one by but never quite breaking them. The colours, the colour of the consecutive patterns of leaves scurpose and bright ever changing heights.